Historie sportowców, którzy udowodnili, że sport jest ponad polityką

Rekomendowani bukmacherzy

Do 150 EUR Zobaczyć

Do 100 EUR Zobaczyć

Do 300 EUR Zobaczyć

Sportowcy mediatorzy – prawdziwe historie

Jesse Owens w Berlinie-1936

Kiedy Jesse Owens, czarnoskóry Amerykanin, wszedł na stadion olimpijski w nazistowskich Niemczech, okazał się być kimś więcej niż tylko sportowcem – stał się symbolem. Hitler oczekiwał, że Igrzyska Olimpijskie w 1936 roku zademonstrują wyższość „rasy aryjskiej”, ale Owens zdobył cztery złote medale, w tym w biegach na 100 i 200 metrów, skoku w dal i sztafecie 4×100. Stał się żywym obaleniem rasistowskiej ideologii.

Co ciekawe, niemiecki skoczek w dal Karl Lutz Long publicznie poparł Owensa w konkursie. Był to dowód na to, że nawet w obliczu propagandy wzajemny szacunek między sportowcami jest możliwy.

Tommy Smith i John Carlos w Mexico City w 1968 roku

Igrzyska Olimpijskie w 1968 roku odbywały się na tle protestów i niepokojów rasowych w Stanach Zjednoczonych. Po zwycięstwie w biegu na 200 metrów, Amerykanie Tommie Smith i John Carlos podnieśli na podium dłonie w czarnych rękawiczkach i zacisnęli je w pięści – symbol „Black Power”. Był to protest przeciwko dyskryminacji rasowej.

Natychmiastowa dyskwalifikacja i wydalenie z drużyny narodowej nie złamały ich ducha. Historia później doceniła ich bohaterstwo. Ich gest przeszedł do historii świata jako akt odwagi cywilnej w sporcie.

Colin Kaepernick – ”kolano przeciwko niesprawiedliwości”

Kaepernick był rozgrywającym NFL. W 2016 roku uklęknął na jedno kolano podczas hymnu Stanów Zjednoczonych, aby zaprotestować przeciwko przemocy policji wobec Afroamerykanów. Wywołało to wrzawę – niektórzy go poparli, inni potępili, a kluby zaczęły odmawiać podpisania z nim kontraktu.

Nie wrócił do NFL, ale stał się symbolem ruchu Black Lives Matter. Kaepernick udowodnił, że osobista postawa może zmienić dyskurs publiczny – nawet kosztem kariery.

Nowe pokolenie: sport w krajach ogarniętych konfliktami

Dzisiejsza agenda sprawia, że temat „sportu poza polityką” jest szczególnie aktualny. Na przykład:

• Rosyjscy i białoruscy sportowcy uczestniczą w międzynarodowych turniejach w neutralnym statusie – niektórzy z nich publicznie zdystansowali się od działań władz.
• Ukraińscy sportowcy, pomimo zniszczeń, nadal reprezentują kraj i podkreślają, że poprzez sport można zachować jedność narodu.
• Irańskie sportsmenki narażają się na ryzyko, zdejmując hidżaby podczas zawodów – ale robią to w imię praw i wolności.

Takie przykłady pokazują, że czasami milczenie jest również pozycją. A słowo lub gest na arenie może mieć większą moc niż oficjalne oświadczenia.

Kto, gdzie, co udowodnił

Podsumowanie

Świat szybko się zmienia. I podczas gdy „sport poza polityką” był kiedyś sloganem, teraz jest kwestią wyboru. Jesse Owens, Tommie Smith, Colin Kaepernick i wielu innych udowodniło, że bycie sportowcem to nie tylko trening i wygrywanie, ale także odwaga, by pozostać człowiekiem w trudnych czasach. Sport może mówić głośniej niż politycy. Najważniejsze jest to, że ten głos musi być szczery i pochodzić z serca.